.
آه ! آوازه خوانی بزرگ، از جمع ما رفت
ه . لیله کوهی
مرضیه ظهر امروز چهارشنبه 21 مهر 1389 با بیماری سرطان استخوان در سن 86 سالگی در بیمارستان آمریکایی پاریس چشم بر جهان فروبست.
مرضیه، براستی بانوی آواز ایران بود.
شادا که سر بر خاک وطن ننهاد. تا زیارتگه جانان باشد. هرچند بزرگان ادب و فرهنگ ایران در خاک وطن بیگانه اند. و دیدیم با مزار بزرگان دانش و فرهنگ چه کردند.
برای شما ترانه ای با صدای زنده یاد بانو مرضیه در کنار عکسش گذاشته ام با هم بگوش بنشینیم.
هشدر خان آلمان
مرضیه شصد سال یک نفس خواند.
«می روم وُ، می برمت بکام توفان
تاکه یکسان بگذرد آب از سر ِ ما
می سپرم، دست تورا بدست هجران
تا که با هم تیره گردد اختر ِما »
موی من شد سپید ای جوانی دریغا !
عمر دوباره، نبوده کسی را
شد چو آب ِ روان زندگانی دریغا !
عمر دوباره، نبوده کسی را
تو دلاآرای من، یک شب ِ عالم پریشان نبودی
تو که همپای من در وادی غم، شتابان نبودی
تو ندانی غمم که ندانی دریغا عمر دوباره نبوده کسی را.
گرچه بر جانم بلایی دلفریبی، دلربایی
با همه این، بی وفایی آرزوی، قلب مایی
تو ندانی غمم که ندانی دریغا
عمر دوباره، نبوده کسی را
شعر: "معینی کرمانشاهی" تنظیم "مرتضی حنانه" آهنگ "بزرگ لشکری" و با صدای جاودانه ی مرضیه در دستگاه اصفهان خوانده شد.
www.aoja.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر